- Een energieke inspirator
- Wereldkampioen, “mijn glas is half vol”
- Erkend coach met ruime kanker ervaring
Klaar met de behandelingen en weer aan het werk?
Het verwerken van de kanker begint nu pas, hè?
Is dit herkenbaar voor je?
Je hebt je door een moeilijke periode heen gesleept. Ineens was je patiënt waarin je niet kon vertrouwen op je lijf. Je hebt je overgeleverd aan artsen, onderzoeken en behandelingen. Dat is niks voor jou, maar je had geen keuze. Gelukkig is het nu klaar. De behandelingen zijn voorbij. Je bent superblij! Wat een enorme opluchting! Misschien wel de grootste ooit. Je bent helemaal kláár met ziek zijn. Vol goede moed ben je weer aan het werk gegaan. Optimistisch dacht je: ‘We gaan als vanouds aan de slag. Lekker weer met werk bezig zijn’.
Je bent toch weer helemaal de oude?
Of toch niet? Af en toe spoken er gedachten door je hoofd. Bij elk pijntje vrees je dat de kanker weer terug is. Het is best lastig om weer op je lijf te vertrouwen. Eigenlijk ben je best moe. Na het werk kun je stiekem nog maar aan 1 ding denken: slapen! Maar je moet nog van alles. Net als voor de kanker. Je wilt zo graag weer leuke dingen doen, werken en de oude zijn. Maar ergens knaagt het en voel je dat je veranderd bent.
Je voelt dat jouw leven van voor de kanker eigenlijk niet meer bij je past?
Of wel? Nadat je genezen verklaard bent, begint het eigenlijk pas. Ik kan het weten, ik heb 2 keer kanker gehad. Ik zat net als jij vastberaden in de overlevingstand en toen kwam het pas écht binnen. Mijn ervaring is dat je eerst de tijd moet nemen om te verwerken wat er allemaal met je gebeurd is. Jij wilt er nog steeds over praten. Maar ja, jouw omgeving is zo langzamerhand wel klaar met die verhalen.
Wat kan ik voor je doen?
Met mij kan jij je ingrijpende verhaal delen. De broodnodige verwerking opstarten. Ik ben er graag voor je. Een makkelijke manier om direct te beginnen is je in te schrijven voor het gratis programma : Leef lekker door na kanker. Hiermee kan je direct starten en kijken of mijn aanpak bij jou past. je schrijft je in door op de knop, ja, ik schrijf me nu in! te klikken
Heb je geen zin in een heel programma, dan kunnen we even bellen om te kijken hoe ik je het beste kan helpen. Plan daarvoor een afspraak met mij via de onderstaande knop: Belafspraak.
Bekijk deze video als je meer wilt weten over mij.
Over Corien
Ik werk als coach en heb sinds 1992 persoonlijk ervaring met kanker. Als je wilt weten hoe het voor mij was om te herstellen van kanker, bekijk dan de video.
Zijn mijn ervaringen herkenbaar voor je?
Over het herstel:
Ik moest leren om ‘stil te vallen’ als ik leeg getrokken thuiskwam. Niks meer moeten. Simpelweg rust pakken en herstellen. Luisteren naar mijn lichaam en loslaten. Dat heb ik echt moeten leren.
Over anders tegen het leven aankijken:
Mijn man is voor zichzelf begonnen in het jaar dat ik herstelde van de kanker. Het leven is kort, als je iets wilt wacht er vooral niet mee.
Over weer meedoen:
Veel afspraken maken lukte niet. Ik kwam er achter dat leuke dingen doen óók bakken met energie kost. Teamuitjes of andere afspraken buiten werktijd wilde ik wel doen, dat trok ik soms gewoon niet. Dan was ik zó moe.
Over de angst voor controles
De eerste controles waren een hel. Ik was zo bang dat de kanker weer terug was. Na afloop was de euforie zó groot, als bleek dat alles goed was.
Wat zeggen deelnemers over het programma?
Dit programma heeft me overtuigd om verder te gaan met de persoonlijke coaching. Dat kwam door de manier waarop dat was samengesteld. Ik vond dat al een goede aanzet. De herkenning spreekt me aan. Die opdrachten geven je een inzicht van hoe ik me voel op dat moment. Ze geven je richting voor hoe je verder kan.
Het heeft mij wel aan het denken gezet, en ook door goed terug te denken, heb ik het proces als het ware herbeleefd. Niet negatief, maar soms wel confronterend. Het ‘oh ja’ gevoel waarbij ik meteen heb geanalyseerd of ik het moment heb weggedrukt, of door de rollercoaster vergeten was.
Fijn dat je zegt bij de instructie dat, ook al ben je weer gezond, het herstel nog langer duurt. Dus dat het normaal is dat je nog moe bent, en dus eigenlijk niet op dezelfde voet door kunt gaan.
Ik merkte dat het al best confronterend was om toe te geven dat het nog niet altijd goed met me gaat, vooral omdat niemand eigenlijk iets merkt en ik ogenschijnlijk alles weer gewoon kan en doe zoals voorheen.